معرفی انواع بندها برای ساعت‌ هوشمند

یکی از دغدغه‌های دارندگان ساعت هوشمند، جایگزینی پاراگراف (لاتین) این ساعت‌ها به انگیزه سلیقه متفاوت یا ویران شدن پاراگراف (لاتین) است. مشاور آی تی در این مطلب سعی می‌کند متنوع‌ترین و بهترین بندهای ساعت هوشمند را برای مدل‌های مختلف با قیمت‌های گوناگون، معرفی کند.

بند ساعت هوشمند

---

این ایام گجت‌های پوشیدنی در حال بسط دادن جای پای خویش در بین کاربران هستند. یکی از این ابزارها پوشیدنی ساعت‌های هوشمند هستند که به عنوان معروف‌ترین ابزار‌های هوشمند پوشیدنی شناخته می‌شوند. شاید عده‌ای از شما از بند ساعت هوشمند خود به انگیزه ها مختلفی راضی نباشید یا بند آن مبتلا خرابی شده باشد یا بخواهید از بند‌های مختلفی برای تنوع طرح و رنگ استفاده کنید.

بند‌های ساعت‌ها از جنس‌های مختلفی ساخته شده‌اند که ممکن است بنابر سلیقه روی انتخاب کاربر تاثیر داشته باشند. در پایین عمده‌ترین جنس بند‌ها به کوتاهی شناسایی می‌شوند:

بندهای چرمی

---

استفاده از چرم در هر پوششی نما آن را کلاسیک‌تر می‌کند و پاراگراف (لاتین) ساعت نیز از این قاعده مستثنی نیست. در وسط اکثر مردم چرم به عنوان اولین جنس بند ساعت‌ها شناخته می‌شود. بند‌های چرمی در انواع طرح‌ها و شکل‌های مختلف تولید می‌شوند که برخی بند‌ها از چرم طبیعی ساخته‌شده و طبیعتاً گران‌تر هستند و برخی دیگر نیز از چرم مصنوعی فرآوری می‌گردند. البته بند‌های از جنس چرم مصنوعی حائز دوام کمتری هستند.

مزایا: حائز طرح‌ها و اقسام و خرده فراوان که گستره‌ی وسیعی از سلایق را پوشش می‌دهد و به طور کلی زیباتر و کلاسیک‌تر محسوب می‌شود. عده‌ی زیادی نیز ظاهر و دانستن چرم را به هرچیزی ترجیح می‌دهند.

معایب: جنس چرم دربایستن به مراقبت بیشتری دارد و مسلماً ضد آب نیست. بعد اگر می‌خواهید با ساعت هوشمند ضد آب خویش به راحتی شنا کنید بهتر است پاراگراف (لاتین) آن چرمی نباشد. بند‌های جنس چرم طبیعی برخی مواقع می‌توانند خیلی گران باشند. اکثر چرم‌های مصنوعی نیز دوام خیلی مناسبی ندارند.

بند‌های فلزی

---

بند‌های فلزی دارای بیشترین دوام در بین دیگر بند‌ها بوده و حائز دو حالت عادی و توری هستند. جنس اغلب‌این بند‌ها از فلز ضد‌خش بوده که دوام و ثبات ظاهری آن را دو چندان می‌کند. بند‌های فلزی عادی اغلب از قفل‌های کلیدی و تاشو برای محکم شدن خود بهره‌گیری می‌کنند و بند‌های توری از قفل آهنربایی. یک مزیت عمده‌ی بند‌های فلزی نسبت به سایر بند‌ها این است که می‌توان اندازه‌ی آن‌ها کوتاه‌تر یا بیشتر کرد الی کاملا دور مچ فیت شوند. بند‌های فلزی توری قابل تغییر اندازه‌ نیستند ولی سیستم قفل‌های آهنربایی به گونه‌ای است که این بند‌ها را نیز کاملاً می‌توان بعید مچ دست محکم کرد.

مزایا: مناسب‌ برای تمام‌ محل‌ها و موقعیت‌ها و استفاده‌های گوناگون حتی شنا بوده و همچنین بند‌های فلزی دارای استحکام بالا و بیشترین دوام هستند.

معایب: این بند‌ها کمی نسبت به دیگر بند‌ها سنگین‌تر هستند و ممکن است برای کسانی که بسیار عادت به بند فلزی ندارند ناخوش‌آیند باشند. برای فیت کردن اندازه دربایستن به آلت ویژه‌ای بوده و بعضی بند‌ها نیز می‌توانند زیاد گران باشند.

بند‌های پارچه‌ای

---

این جنس اخیرا در تولید بند‌های ساعت‌ها مورد کاربرد پیمان گرفته و نسبت به بند‌های دیگر دیرینگی کمتری دارند. جنس این بند‌ها عمدتاً نایلون و سایر مواد مصنوعی مورد کاربرد در فرآوری پارچه هستند. رنگبندی این بند‌ها دارای تنوع فراوانی است. از لحاظ ظاهر این بند‌ها دقیقاً در نقطه‌ی روبرو بند‌های چرمی بوده و اغلب برای استایل غیر رسمی به کار می‌روند. احتمالاً عده‌ای نیز نما آن‌ها را بچه‌گانه بدانند. قیمت‌ این بند‌ها نیز زیاد ارزان بوده و با پول یک پاراگراف (لاتین) چرمی خوب شاید بتوانید چندین بند پارچه‌ای بخرید. از لحاظ دوام نیز این بند‌ها همانند بند‌های چرمی هستند. البته از لحاظ راحتی در دست و تنفس پوست مخصوصاً در فصل گرما می‌توان گفت از بند‌های چرمی مناسب‌تر هستند.

مزایا: این‌ بند‌ها حائز وزنی بسیار مختصر بوده و به‌ دلیل نرمی باعث راحتی اغلب کاربر هستند و بها ارزانی دارند.

معایب: برخلاف بند‌های فلزی و چرمی ظاهر خیلی شیک و جذابی ندارند. بعد از استفاده‌ی طولانی مدت کثیف و چرک می‌شوند و برای فعالیت‌های چون شنا و ورزش مناسب نیستند.

بند‌های لاستیکی

---

می‌توان گفت این بند‌ها بهترین نوع برای کاربرد در اثناء فعالیت‌های ورزشی هستند زیرا به سبکی بند‌های پارچه‌ای و چرمی هستند و در عین حال دوام بیشتری نسبت به آن‌ها داشته و به آسانی قابل شستشو هستند. از این بند‌ها می‌تواند در هر شرایط و محیطی کاربرد کرد. دوام این بند‌ها به اندازه‌ی بند‌های فلزی نیست ولی امثال آن‌ها وزین نیستند و این علت دیگری برای بهترین گونه بودن این بند‌ها برای ورزش‌های گوناگون و شنا است. جنس این بند‌ها عمدتاً از سیلیکون یا مواد پلیمری است. بند‌های سیلیکونی ارزان هستند و در عین حال دوام اقلیت نیز دارند. از جنس پلیمر در فرآوری بند‌های مقاوم‌تر و البته گران‌تر کاربرد می‌گردد.

مزایا: جنس این بند‌ها بسیار با دوام و انعطاف پذیر است که آن را برای ورزش‌ها و فعالیت‌های دیگر ایده‌ال می‌سازد. دارای طرح‌های و رنگ‌های کثرت است. بها آن زیاد ارزان است البته بند‌های پلیمری می‌توانند گران‌تر باشند.

معایب: برخلاف بند‌های چرمی و فلزی ظاهری شیک و رسمی ندارند و جنس سیلیکونی آن نیز دوام نکویی نسبت به سایر بند‌ها ندارد.

مشاوره خرید پاور بانک

این ایام اسم پاوربانک را بسیار می‌شنویم و با مدل‌های مختلفی متعلق به روبرو می‌شویم. احتمالاً برای شما هم این سؤال پیش آمده که کدام پاور بانک ارزش خرید دارد؟ اصلاً پاوربانک به چه دردی می‌خورد و اینکه چه هزینه‌ای لازم است الی یک پاوربانک پسندیده را خریداری کنیم. با ما به اتفاق باشید الی ضمن شناسایی فاکتورهای یک پاوربانک خوب، شما را با بهترین پاوربانک‌های بازار آشنا کنیم.

 ظرفیت و قابل‌حمل بودن پاور بانک

---

هنگامی‌که یک پاور بانک خریداری می‌کنیم، نخستین موردی که برای بسیاری از کاربران اهمیت دارد؛ ظرفیت باتری مورد کاربرد در آن است که برحسب میلی‌آمپر ساعت اندازه‌گیری می‌شود. هم‌چنین، از این یکتا برای محاسبه ظرفیت باتری‌ گوشی‌های هوشمند یا تبلت‌ها بهره‌گیری می‌شود و هنگامی‌که یک پاور بانک با ظرفیت 2000 میلی‌آمپر ساعت خریداری می‌کنید، به راستی این پاور بانک می‌تواند گوشی‌هوشمند شما را با گنجایش 2000 میلی‌آمپر الی یک‌بار به‌طور کامل شارژ نماید. با این‌حال، به علت از دست‌رفتن بخشی از انرژی باتری به علت مقاومت مدار، کیفیت سلول‌های باتری و ... این موضوع چندان به درستی مبدل نمی‌شود.

به همین جهت، توصیه می‌شود که همواره، یک پاور بانک با گنجایش اکثریت در مقایسه با گنجایش باتری گوشی‌هوشمند یا تبلت خویش خریداری نمایید. برای مثال، در صورتی‌که ظرفیت باتری گوشی‌هوشمند شما 3000 میلی‌آمپر ساعت است؛ رهنمود می‌شود که یک پاور بانک با کمینه گنجایش 3500 میلی‌آمپر ساعت خریداری نمایید تا بتوانید دست کم یک بار به طور کامل، گوشی خویش را شارژ کنید.

در صورتی‌که برای مدت طولانی به پریز برق دسترسی ندارید و به طور همیشگی در حال مسافرت هستید، خرید یک پاور بانک با ظرفیت بالا پیشنهاد می‌شود (البته در صورتی‌که بتوانید هزینه خرید آن‌را پرداخت نمایید). با این‌حال، باید مدنظر داشته باشید که خرید یک پاور بانک با گنجایش بالا، بدین معنی خواهد بود که برای شارژ نمودن کامل ظرفیت باتری درونی پاور بانک، مدت سررسید نسبتاً زیادی لازم است. جدا از این موضوع، هنگامی‌که یک پاور بانک با گنجایش بالاتر انتخاب می‌کنید، باید مدنظر داشته باشید که این جستار به معنای افزایش اندازه، بالا رفتن وزن و بها آن خواهد بود.

هم‌چنین، در بعضی از پاور بانک‌ها این امکان فراهم شده است الی باتری داخلی آن‌ها، هنگامی‌که در حال استفاده از این پاور بانک‌ها هستید؛ مجدداً شارژ شود. با این‌حال، این شیوه را چندان رهنمود نمی‌کنیم زیرا بر روی درازا عمر باتری تو پاور بانک تاثیر منفی خواهد گذاشت.

جریان‌ ورودی پاور بانک

---

جریان ورودی در اغلب گوشی‌های هوشمند کهن به 1 آمپر اندک شده است و در گوشی‌های هوشمند جدیدتر، جریان ورودی به نزدیک 2 آمپر واصله است. به همین جهت، پیش از خرید یک پاور بانک برای گوشی‌هوشمند یا تبلت خود، نگاهی به مشخصات گوشی و شارژر آن بیاندازید.

در صورتی‌که برایتان امکان‌پذیر است، یک پاور بانک با دو درگاه یواس‌بی با خروجی 1 آمپر و 2 آمپر خریداری نمایید. به یاد داشته باشید که جریان خروجی از یک پاور بانک، از اهمیت بالایی برخوردار است و به همین جهت، همواره این فاکتور را در هنگام خرید یک پاور بانک برای تبلت یا گوشی‌هوشمند خود، مدنظر قرار دهید.

 تعداد پورت‌ها

---

بسیاری از پاور بانک‌های جدید، با کابل یواس‌بی همراه شده است و به همین جهت، هنگامی‌که کابل یواس‌بی شارژر خویش را فراموش می‌کنید؛ نباید چندان نگران باشید. هم‌چنین، در شماری از پاور بانک‌ها درگاه لایتنینگ تعبیه شده است و این سوژه به معنای بها بالاتر آن‌ خواهد بود.

در کنار این جستار به این فاکتور پروا داشته باشید که درگاه اضافی بر روی جریان خروجی پاور بانک تاثیرگذار است. برای مثال، زمانی‌که یک پاور بانک با دو درگاه 2 آمپری انتخاب می‌کنید؛ جریان خروجی در چهره پیوستگی یک دستگاه به دو آمپر می‌رسد و در صورت به کارگیری دو درگاه، شدنی است جریان خروجی به هر دستگاه به 1.5 آمپر اندک شود. البته پاور بانک‌هایی نیز وجود دارد که مجموع جریان خروجی از آن‌ها به 4 آمپر می‌رسد ولی بها بسیار فوقانی خواهند داشت.

کیفیت را فدای بها نکنید!

---

باتری‌ها می‌توانند منفجر شوند و گرد از عواملی که می‌تواند از این موضوع جلوگیری نماید، برگزیدن یک پاور بانک از یک برند معتبر است. علاوه‌براین، پاور بانکی را خریداری نمایید که در برابر پیوندیدن کوتاهی و افزایش دما، سیستم حفاظتی داشته باشد. همچین با این لینک هم می توانید مراجعه کنید : 

https://www.mobisun.com/blog/10-tips-for-buying-a-power-bank/

 الان به سراغ معرفی بهترین پاوربانک‌های بازار بر بنیاد افزایش گنجایش و قیمت می‌رویم:

 

 Xiaomi Mi 5000mAh

---

پاوربانک شیائومی می 5000

این پاور بانک از یک باتری لیتیوم پلیمری کاربرد می‌کند. بدنه آن از جنس آلومینیوم بوده و ضخامتش  9.9 میلی‌متر است. با پروا به گنجایش باتری باره استفاده در آن، می‌توانید آیفون 6 خود را با پیوست به تک پورت این پاور بانک الی 1.8 بار و گوشی ردمی نوت 4 را تا 1 بار به طور کامل شارژ نمایید. این پاوربانک حائز 9 لایه‌ی محافظتی می‌باشد که از جمله آن می‌توان به مقاومت در برابر افزایش بیش از اندازه دما و اتصال کوتاه اشاره کرد. هم‌چنین، قابلیتی برای آن در نظر گرفته شده است که می‌تواند پیوندیدن و عدم اتصال درست گوشی‌هوشمند شما را به این پاور بانک تشخیص دهد.

در نهایت، می‌توان گفت که جریان ورودی و خروجی در این پاور بانک به ترتیب 2000 میلی‌آمپر و 2100 میلی‌آمپر بوده و برای شارژ کامل آن با به کارگیری یک کابل استاندارد، حدود 2.5 ساعت زمان لازم است. دقت کنید که نمونه‌های غیراصل از پاوربانک‌های شیائومی در بازار فراوان است و در اثناء خرید باید به این سوژه توجه کنید. لازم به بیان است که تمام پاوربانک‌های شیائومی حائز یک برچسب روی خود هستند که با وارد کردن کد آن در وبسایت شیائومی می‌توانید از اصل بودن آن مطمئن شوید.

 

Xiaomi Mi v2 10000mAh

---

پاوربانک شیائومی می 10000 نسخه 2

این پاوربانک ساخت شیائومی دارای ظرفیت 10000 میلی‌آمپرساعت بوده و تنها 14 میلی‌متر ضخامت دارد. باتری آن از گونه لیتیوم‌پلیمری است که می‌توانید با آن iPhone 6 را الی 3.7 بار شارژ کنید. جنس آن آلومینیومی بوده و  در مساوی  خط‌و‌خش و رنگ‌پریدگی ثابت است. این پاوربانک با ضخامت 14 میلی‌متری و وزن 228 گرم بسیار سبک و خوش‌دست است. این پاوربانک قابلیت شارژ ورودی و خروجی سریع را دارد و در مدت حدود 4 ساعت کاملاً شارژ می‌شود. این پاوربانک حائز سیستم تشخیص هوشمند ولتاژ خروجی (FitCharge) و سیستم نگهداری 9 لایه‌ی شیائومی از آنگونه محافظت در مساوی افزایش دما، ولتاژ شدید، پیوست کوتاهی و غیره است.

 

Energizer UE10015CQ 10000mAh

---

پاوربانک انرجایزر 10000 میلی آمپر ساعت

پاوربانک یادشده ساخت کمپانی انرجایزر دارای ظرفیت 10000 میلی‌آمپرساعت بوده و باتری آن از نوع لیتیوم‌پلیمری است. این پاوربانک حائز دو خروجی جهت شارژ همزمان دو دستگاه است. یکی از این خروجی حائز فناوری Qualcomm Quick Charge 3 است که می‌تواند گوشی یا تبلت‌های حمایت کننده از این تکنولوژی را با سرعت زیاد بالایی شارژ کند. در ضمن این پاوربانک حائز دو ورودی microUSB و USB-TypeC جهت راحتی اغلب است. در چهره به کارگیری شارژر نیرومند با به کارگیری ورودی USB-C این پاوربانک با سرعت زیاد بیشتری شارژ خواهد شد. این پاوربانک در مساوی ضربه و تنگنا آزمایش شده‌است و دارای تکنولوژی PowerSafe جهت محافظت در برابر پیوستگی کوتاه و شارژ بیش از حد گوشی شما است. وزن این پاوربانک 225 گرم بوده و همراه آن کابل میکرو USB و USB-C نیز عرضه می‌گردد. ابعاد آن نیز 13.5x7x1.3 سانتی‌متر است.

 

Romoss Sense 15 15000mAh

---

پاوربانک روموس سنس 15

اگر به پیگیری پاوربانکی با ظرفیت بالا و در حین حال سخیف هستید Romoss sence 15 برگزیدن مناسبی است. این پاوربانک با گنجایش اسمی 15,000mAh از جنس پلاستیک سخت و دارای 302 گرم وزن بوده و ابعاد آن 21.5 × 65 × 139 میلی‌متر است. در این پاوربانک دو درگاه خروجی تعبیه شده که یکی حائز شدت جریان 1 آمپر و دیگری حائز شدت جریان 2.1 آمپر است. جریان ورودی به این پاوربانک نیز 2.1 آمپر است که مایه می‌شود با سرعت کمابیش اکثریت شارژ شود. این پاوربانک همچنین در مساوی شارژ بیش از مرز گوشی و دستگاه شما نیز محافظت شده است. باتری پاوربانک از نوع لیتیوم پلیمری بوده و نشانگر LED موجود در آن وضعیت شارژ را پرتو می‌دهد.

مشاوره خرید هارد SSD

درایوهای SSD با برخورداری از سرعت خواندن و نگارش به مراتب بالا‌تر از هارد دیسک‌ها (دیسک سخت)، گزینه بسیار مناسبی برای افزایش سرعت و تاثیر کامپیوترهای رومیزی و حتی لپ تاپ‌ها هستند. اگر تصمیم به تهیه یک درایو SSD گرفته‌اید ولی بین متعدد محصولات موجود در بازار دچار سردرگمی شده‌اید، ما در این فهرست به معرفی بهترین درایو‌های SSD موجود در بازار با در عقیده دریافت عوامل مهمی همانند قیمت، طول عمر، سرعت و اطمینان پذیری می‌پردازیم.

 نکات مهم در خرید حافظه SSD

---

بر خلاف هارد دیسک‌ها که تاثیر آن‌ها زیاد به هم تقریبا  است، کارایی درایوهای SSD، حتی دو مدل مختلف از یک سازنده می‌تواند زیاد متفاوت باشد. یگانه از نکات مهم در خرید درایوهای SSD، درازا عمر یا دوام است، چرا که تعداد دفعات خواندن و نوشتن درایوهای SSD یا به طور دقیق‌تر سلولهای حافظه SSD کاملاً محدود است. از این رو هیچ شگفت نیست که درایوهایی با درازا عمر، کارایی و سرعت خواستن و نوشتن زیاد متفاوت در دسترس هستند.

سرعت خواندن و نگارش متوالی

---

معمولاً سازندگان درایوهای SSD، بیشینه سرعت خواندن و نگارش پیاپی درایو را اعلام می‌کنند ولی در عقیده داشته باشید که سرعت‌های اعلام شده توسط سازنده صرفاً اسمی است و لزوماً قابل دست یابی نخواهد بود.

طول عمر تخمینی (M.T.B.F)

---

معمولاً سازندگان درایوهای SSD، طول عمر تخمینی محصولات خود را ذکر می کنند. این مقدار که واحد آن ساعت است، بیانگر فاصله تخمینی بین خرابی درایو است. هرچه که M.T.B.F درایو بالاتر باشد، بخت خرابی آن کمتر خواهد بود.

انواع SSD  از نظر گونه سلول های حافظه

---

در حال آماده درایوهای SSD برای مصرف کنندگان خانگی بر اساس دو گونه تکنولوژی سلول‌های حافظه در دسترس هستند. گونه رایج‌تر MLC برای کاربران معمولی زیاد آرمانی است و سرعت، درازا عمر و دوام مناسبی دارد. گونه دوم یا TLC سرعت و طول عمر کمتری نسبت به نوع MLC دارد ولی ارزان‌تر است. فلذا باید به فناوری تراشه‌های حافظه درایوهای SSD دقت کنید.

با اینکه درایوهای MLC اندکی گران‌تر از گونه TLC هستند، ولی دوام و تاثیر بهتری دارند و از این رو اگر هدف تعبیه یک درایو SSD برای کاربرد طولانی مدت را دارید، رهنمود می‌شود که سراغ گونه TLC نروید. در همین حال درایوهای TLC ارزان‌تر هستند، برای مثال با بودجه یک درایو 120 گیگابایتی نوع MLC می‌توانید یک درایو 240 گیگابایتی از نوع TLC تعبیه کنید. البته در عقیده داشته باشید که کشمکش درازا عمر و تاثیر این دو گونه خیلی فاحش نیست. 

همانطور که اشاره شد، برخلاف هارد دیسک‌ها، کارایی، دوام و اطمینان پذیری درایوهای SSD به هیچ عنوان مساوی و حتی تقریبا  به هم نیست، از این رو در هر ظرفیت، دست کم سه گزینه پیشنهادی خواهیم داشت.

از آنجایی که درایوهای SSD از عقیده فنی پارامتر‌ها و نکات زیادی دارند، از بیان آن‌ها و دشوار‌تر کردن انتخاب برای شما صرف نظر می‌کنیم و ما با در نظرگرفتن کل عوامل و پارامترهای مهم، بهترین‌ها را برایتان لیست کرده‌ایم تا به آسانی و سادگی هرچه تمام، بر اساس گنجایش و بودجه بتوانید بهترین درایو SSD موجود بازار را تهیه کنید.

بنچمارک ها قابل اعتماد نیستند

---

اگر SSDها را بر بنیاد بنچمارک و سرعت اسمی مقایسه کنید، آنها را بسیار متفاوت خواهید یافت و شدنی است یک درایو چندین برابر دیگری سریعتر به عقیده برسد و شیدا آن شوید. هرچند بنچمارک ها بی ارزش نیستند، ولی راستی این است که قابل اعتماد هم نیستند و دوگانگی کارایی در عمل می تواند زیاد کمتر و حتی نامحسوس است.

بنچمارک ها معمولاً حداکثر یا میانگین تاثیر لحظه ای (Peak) را نمایش می دهند که نمی تواند انعکاس دهنده تاثیر راستین باشد. سازندگان نیز تکنیک هایی را پیاده سازی می کنند که در کاربرد اختصار مدت و هنگام نگارش یا احضار در حجم پایین، نتایج غیر واقعی ارائه می کند. در بسیاری از SSDها از تکنیک هایی چون SLC Caching استفاده شده است که نگارش و احضار در حجم زیر با تاثیر بالاتری انجام می شود و همین امر به کسب نتایج غیر راستین می انجامد. برای نمونه شدنی است در نوشتن یا خواندن یک فایل 500 مگابایتی، به علت به کارگیری قسمت SLC عملکرد زیاد نکویی را گواه باشید اما در نگارش یک فایل اجل تاثیر بسیار زیر تر باشد. فلذا اگر بنچمارک های یک SSD خیره کننده بود ولی در عمل ناتوان نما شد، هیچ تعجب نکنید.

بهتر است به جای بنچمارک های مصنوعی (شبیه سازی)، به دنبال یافتن بررسی عملکرد در دنیای راستین باشید.

 عملکرد خواستن و نوشتن تصادفی

---

سازندگان در ارتباط با کارایی خاصیت هایی چون تعداد پروانه العمل های خواستن و نوشتن قابل اجرا در هر ثانیه (IOPS) یا همان عملکرد تصادفی، افراط می کنند و تاثیر آن در بهره‌گیری واقعی بیشتر مواقع نامحسوس است. با اینکه هرچه مقدار IOPS بالاتر باشد بهتر است و منکر این موضوع نیستیم، اما در عمل چشمگیر نیست، چراکه از یک حد به بعد برای بیشتر کاربران بی کاربرد است.

در درستی فقط زمانی IOPS  بالا سودمند واقع می شود که از SSD برای کارهای زیاد پیچیده و سنگین همانند نگه داری دیتابیس (پایگاه داده) یا اجرای برنامه های با حجم نگارش و خواندن بالا (و نه برنامه های معمولی) انبوه به صورت هم موعد بهره‌گیری شود، بنابراین خیلی به عملکرد تصادفی حساسیت اثر ندهید و همان عملکرد ترتیبی اهمیت اکثریت دارد.

SSDهای نوع TLC NAND بهترین برگزیدن هستند

---

هرچند تاثیر و دوام SSDهای نوع MLC NAND بهتر و اغلب است، اما نوع TLC نیز بد نیستند. مزیت کبیر گونه TLC قیمت ذیل تر است.

به علت تبلیغات و نبود شناخت فنی در باره SSDهای نوع TLC، نگرانی هایی چون 'دوام زیاد پایین' مطرح می شود ولی در واقعیت چنین نیست و آنها نیز به اندازه کافی دوام می آورند. بیشتر SSDهای گونه TLC امروزی برای حدود 70,000 گیگابایت نوشتن دوام می آورند که با در نظر دریافت قیمت پایین آنها، کاملاً مطلوب است.

با این حال اگر قصد خرید یک SSD نوع TLC را دارید، توصیه می شود محصولات جدید و بروز که به کنترلر ویژه تراشه های حافظه TLC NAND مجهز هستند، تعبیه کنید و سراغ مدل های مربوط به 2 یا 3 سنه پیش نروید.

SSDهای 120 یا 128 گیگابایتی بهترین نیستند

---

سازندگان SSD روز به روز سعی می کنند گنجایش تراشه های NAND را افزایش دهند تا برآیند اینکه آن برای ساخت SSDها به شمار اقلیت تراشه حافظه بیچارگی باشد. به کارگیری شمار کمتری تراشه حافظه به کاهش خرج پایان یافته کمک می کند و به سود هر دو سازنده و مصرف کننده است ولی معایب خود را دارد.

کاهش شمار تراشه های حافظه (استفاده از تراشه های پرظرفیت) به کاهش شمار کانال های ارتباطی کنترلر با تراشه های حافظه می انجامد و کنترلر از طریق رابط ناچیز پهنا تر با تراشه ها در بستگی است که به کارایی ناتوان تر می انجامد. یگانه دیگر از معایب استفاده از تراشه های چگالی تر، درازا عمر کمتر است، زیرا از هر تراشه اغلب کاربرد می شود و زودتر به اجل خویش  نزدیک  می شود.

تعداد تراشه های حافظه با عملکرد تصادفی رابطه مستقیم دارد.

با پروا به کارایی و دوام بالاتر، بهتر است SSDهایی با گنجایش بالاتر از 128 گیگابایت، به ویژه در خرید گونه TLC تهیه کنید.

SSDهای فاقد حافظه رم (DRAM Less) بهترین نیستند

---

یکی از اجزای اصلی درایوهای SSD که در هزینه پایان یافته آنها نقش قابل توجه ای دارد، حافظه رم (RAM) است. در بسیاری از محصولات ارزان بها خبری از تعبیه حافظه رم مجزا نیست و از تکنیک های جایگزین نظیر SLC Caching استفاده می شود. عدم تعبیه حافظه رم به تنزل تاثیر کلی SSD می انجامد و در مقایسه با SSDهای مجهز به حافظه رم، زیاد لاغر عمل می کنند.

پیشنهاد می شود SSDهای فاقد حافظه رم (DRAM Less) تهیه نکنید.

SSDهای نوع M.2 سریعتر از نوع SATA نیستند

---

بسیاری انگار می کنند SSDهای ساخته شده در فرم فاکتور M.2 از گونه SATA تندتر و بهتر هستند ولی باید بگوییم لزوماً چنین نیست و می توانند عملاً تفاوتی نداشته باشند.

SSDهای M.2 بر اساس رابطی که متعلق به بهره می گیرند به دو گونه SATA III 6.0Gb/s و  PCI Express دسته می شوند که نوع نخست از لحاظ کارایی هیچ نوع تفاوتی با SSDهای معمولی ندارد ولی نوع PCI Express تندتر و البته گرانتر است. فقط برتری SSDهای M.2 SATA اندازه کوچکتر آنها است و در مقایسه با SSDهای معمولی حتی ناچیز دوام تر و کمتر قابل اعتماد هستند. فلذا اگر توجیه خاصی ندارید، لغایت جای ممکن به جای گونه M.2 SATA مدل های معمولی جاسازی کنید.

به ظرفیت زیر 120 گیگابایت فکر نکنید

---

از آنجایی که درایوهای SSD نسبت به ماضی زیاد ارزان‌تر شده‌اند، دیگر ظرفیت‌های ذیل نظیر 60 گیگابایت ارزش خرید ندارد و به هیچ عنوان پیشنهاد نمی‌شود. پس کمینه از گنجایش 120 گیگابایت برگزیدن کنید.

نحوه تغییر اسم SSID وای فای

SSID همان اسم شبکه‌ی وای‌فای است که به وسیله‌ی آن می‌توانید مودم خود را از میان چندین شبکه‌ی مختلف پیدا کنید؛ اگر مایلید اسم وای‌فای خود را تغییر دهید یا با سازوکار و تنظیمات گوناگون آن آشنا شوید، با ما به اتفاق باشید.

هنگامی که منظور دارید به یک شبکه‌ی وای‌فای متصل شوید، به وسیله‌ی اسم آن، شبکه‌ی مورد عقیده را تشخیص می‌دهید؛ اگر در منزل باشید احتمالا اسم وای‌فای شما همان نام شرکت خدمات‌دهنده یا مودم روتر شما است. در ضمن می‌دانید که امکان تغییر اسم شبکه وای فای هستی دارد؛ اما در پنل مدیریت مودم روتر، هیچ سرنوشت خاصی برای انجام این پیشه تخصیص دیتا نشده است، به این علت که گزینه‌ای به‌صورت «نام شبکه» یا «Network Name» در پنل هستی ندارد، در برابر گزینه‌ی SSID مخفف عبارت Service Set Identifier موجود است که اسم شبکه‌ی وای‌فای شما را مشخص می‌کند.

یک شبکه‌ی وای‌فای به وسیله‌ی SSID شناسایی می‌شود؛ زمانی که روی گزینه‌ی اتصال یا connect به یک شبکه بی‌سیم در کامپیوتر یا گوشی موبایل کلیک می‌کنید، فهرستی از اسامی شبکه‌های وای‌فای تقریبا  به شما نمایش داده می‌شود که در واقع همان نام‌هایی هستند که تحت عنوان SSID روی شبکه تنظیم شده‌اند.

شبکه های مختلف با نام مشابه

---

ممکن است متوجه شده باشید که گاهی اسم یک شبکه بیش از یک بار در لیست شبکه‌های موجود نمایش دیتا می‌شود.

شبکه‌های گوناگون با نام یکسان، الزاما دشوار فنی یا شبکه‌ی مانند نیستند، بلکه شبکه‌های مختلف وای‌فای می‌توانند SSID یکسان داشته باشند و هیچ مانعی وجود ندارد که شخصی نتواند مشهور همانند اسم شبکه شما برای وای‌فای خویش گزینش کند. در واقع ممکن است شخصی SSID مشابه شما انتخاب کرده باشد که تنها تأثیر این امر، مشکل شدن تشخیص شبکه‌های مختلف هنگام پیوست به آن‌ها است. به‌جز این، رمز عبور وای‌فای، پهنای باند، سابقه‌ی مرور (Browsing history) و هر چیز دیگری کاملا نگاهداشته است.

هنگامی که کاربر کوشش می‌کند به یک شبکه WiFi متصل شود که SSID مثل شبکه‌ی سایر دارد، شبکه یک رمز عبور تقاضا می‌کند و فقط اگر رمز عبور هر دو شبکه با SSID مشابه، یکسان باشد، مجاز به پیوندیدن به آن می‌شود. برای مثال، هیچ کس نمی‌تواند از گذرواژه‌ای که برای اتصال به شبکه‌ی وای فای خویش بهره‌گیری می‌کند، تنها به علت اسم یکسان با شبکه‌ی شما، برای اتصال به وای‌فای شما استفاده کند. در واقع گزینش نام‌های یکسان هیچ تأثیری بر امنیت شبکه‌ی شما ندارد و تنها پیدا کردن آن در میانی چند نام مشابه را دشوار می‌کند؛ ولی امروزه با استفاده از ذخیره‌ی اتوماتیک گذرواژه، دستگاه به‌راحتی شبکه‌ی شما را بین انبوه اسامی پیدا می‌کند و به آن متصل می‌شود.

 تصور کنید که در خیابانی زندگی می‌کنید که درب ورودی همگی خانه‌ها سبزرنگ است (SSID یکسان)؛ اما هر درب تنها با کلید مخصوص به خودش مفتوح می‌شود (گذرواژه‌های متفاوت).

خصوصیات یک SSID

---

یک SSID میتواند حدکثر ۳۲ کاراکتر داشته باشد و به حقیر یا بزرگ بودن حروف دلنازک است، برای مثال: MyWiFiNetwork و mywifinetwork نام‌های مانند نیستند. در ضمن نمی‌توانید از کاراکتر‌های ویژه (!، @، #، $، *، & و ...) کاربرد کنید اما امکان به کارگیری فاصله یا Space وجود دارد.

البته این موضوع تنها زمانی اهمیت دارد که بخواهید همه‌ چیز را مجددا تنظیم کنید؛ برای کاربر عادی که تنها برآنند به شبکه متصل شوند، پرماسیدن واژه عبور و نام شبکه کافی است.

روش تغییر SSID

---

تغییر نام شبکه‌ی وای فای یا SSID پیشه سهولت است ولی قبل متعلق به باید بدانید که چگونه به پنل تنظیمات مودم روتر خویش وارد شوید. عموما آدرس ورود به پنل مودم 192.168.1.1 و اسم کاربری و رمز عبور آن، هر دو admin است و در غیر این صورت پشت مودم درج می‌شود.

متأسفانه نمی‌توان طریق پیدا کردن تنظیمات SSID را در پنل مودم شرح داد, زیرا هر مودم تنظیمات منحصر به خویش دارد؛ عموما می‌توان در زیرشاخه‌ی Wireless گزینه‌ی Wireless Network Name یا SSID را پیدا کرد البته ممکن است در هر قسمت دیگری پیمان داشته باشد؛ بهترین مسیر پیدا کردن آن جستجو در گوگل است.

هیچ اجباری برای تغییر اسم شبکه‌ی Wi-Fi هستی ندارد، اما معمولا تغییر آن ایده‌ی جالبی است. اگر اغلب در محدوده‌ی شبکه‌های سایر با اسم همانند شبکه‌ی خویش باشید، گرایش بیشتری به این تغییر خواهید داشت.

پنهان کردن SSID

---

به‌‎آسانی می‌توانید SSID خود را مخفی کنید. یک گزینه برای این کار در پنل مدیریت مودم وجود دارد (معمولا به اسم Visibility Status یا Hide SSID یا SSID Broadcast و ...)؛ مخفی کردن SSID بیشتر بسیار راحت و در حد برداشتن تیک یک گزینه است؛ ولی پیوستگی به شبکه با SSID مخفی کمی متفاوت خواهد بود.

اتصال به شبکه‌ی WiFi با SSID مخفی هم پیشه سهولت است.

اتصال به شبکه‌ی نهان در ویندوز ۱۰ 

---

با کلیک روی آیکون WiFi اگر یک شبکه نهان در محدوده هستی داشته باشد، گزینه‌ی ‘Hidden Network’ را در لیست شبکه های موجود مشاهده خواهید کرد. روی آن کلیک کنید. از شما خواسته می‌شود که نام شبکه و رمز عبور را وارد کنید؛ این قسمت یکتا از موارد نادری است که در آن احتیاج به دانستن SSID دارید و باید حروف کبیر و حقیر و فاصله‌ها را دقیقا به یاد بیاورید.

اتصال به شبکه‌ی پنهان در ویندوز ۷، ۸، ۸.۱ و ۱۰

---

• می‌توانید از راه کنترل پنل هم به یک شبکه نهان متصل شوید، فایل اکسپلورر را مفتوح و در نوار بالایی، آدرس زیر را کپی کنید:
• Control PanelNetwork and InternetNetwork and Sharing Center
• روی گزینه‌ی ‘Set up a new connection or network’ کلیک کنید و در پنجره جدید گزینه‌ی ‘select Manually connect to a network‘ را برگزیدن کنید. 
• در صفحه جدید اسم و رمز عبور شبکه را وارد کنید تا به‌راحتی به آن متصل شوید.

 پیوندیدن به شبکه‌ی نهان در macOS

---

• در macOS، پیوندیدن به شبکه با SSID پنهان بسیار ساده‌تر است؛ با کلیک روی آیکون وای‌فای در نوار منو، گزینه‌ی 'Join the other network' را انتخاب کنید.
• نام شبکه و گذرواژه آن را در پنجره‌ای که باز می‌شود وارد کنید و به شبکه متصل شوید.

منبع : https://kb.netgear.com/23439/How-do-I-change-my-NETGEAR-router-s-WiFi-password-or-network-name-SSID

هماهنگ سازی آیفون و مک

در این نوشتار هدف داریم شیوه‌ی منسجم کردن و یکپارچه‌سازی آیفون و مک را به شما تعلیم دهیم. برای بقیه آموزش حل مشکلات کامپیوتر و موبایل کلیک کنید.

بسیاری از کاربران محصولات اپل، هم آیفون و هم مک دارند و به یکپارچه‌سازی این دستگاه‌ها و هماهنگ کردن اطلاعات این دو با هم علاقه‌ی زیادی اثر می‌دهند. Apple هم بدون پروا به دستگاه‌های بهره‌مند از اندروید و ویندوزموبایل، تنها سعی می‌کند محصولات خویش (از جمله آیفون‌ها و مک‌ها) را به‌خوبی با هم هماهنگ کند. ثمره‌ی تلاش‌های چندین‌ساله‌ی کوپرتینویی‌ها، هماهنگی‌های فراوان و فوق‌العاده‌ی مک و آیفون است. این هماهنگی‌ها آنچنان ماهرانه در تار و پود این دو دستگاه تنیده شده است که چه بسا کاربران این محصولات، چندان متوجه آن‌ها نشوند. از سویی دیگر هم ممکن است نتوانید تمامی راه‌های شدنی بستگی بین این دو را برشمرید!

البته همه‌ی این ویژگی‌ها، از روز پیش درآمد ارائه عالی نبوده‌اند، اما با گذشت زمان اپل توانسته است آن‌ها را به سطح قابل‌قبولی از دقت، پایداری و کاربردی بودن برساند. آنچه برای تجربه‌ی این هماهنگی بیچارگی داید، آیفونی با سیستم‌عامل iOS 11، و یک رایانه‌ی مک ساخت سنه ۲۰۱۲ یا پس متعلق به با سیستم‌عامل macOS Sierra است که هر دو به یک حساب iCloud‌ یکسان متصل باشند.

کلیپ‌بورد یونیورسال

---

این ویژگی دقیقا همان کاری را می‌کند که از اسم آن می‌توان متوجه شد: کپی کردن و چسباندن اطلاعات بین آیفون و مک. برای استفاده از این ویژگی، به هیچ اقدام خاصی نیاز ندارید. تنها باید اطلاعات دلخواه را در احد از این دو دستگاه (مثلا در آیفون) کپی و سپس در دستگاه سایر (مک) گزینه‌ی چسباندن (paste) را برگزیدن کنید. البته اپل به کاربران اخطار داده است که اطلاعات کپی‌شده‌ی دستگاه، تنها مدت کوتاه در دستگاه سایر برای چسباندن در دسترس خواهند بود.

مثلا فرض کنید آدرسی را در یک ایمیل از طریق رایانه‌ی مک خویش گرفتن کرده‌اید. آن را هایلایت کنید، سپس ویرایش (Edit) و کپی (Copy) را انتخاب کنید (برای این پیشه می‌توانید از فرمان Cmd+C هم بهره‌گیری کنید). حال که آیفون خویش را بردارید و در محیط برنامه‌ای همچون یادداشت‌ها (Notes)، صفحه را یک بار لمس کنید و انگشت را روی آن نگه دارید لغایت منوی پاپ‌آپ نما شود. کافی است گزینه‌ی چسباندن (Paste) را گزینش کنید الی متن کپی‌شده در مک، در آیفون ظاهر شود. این ویژگی به‌صورت وارونه یعنی از آیفون به مک هم شغل می‌کند. این قابلیت علاوه‌بر متون، برای تصاویر هم استعمال دارد. مثلا می‌توانید تصویری را از اپلیکیشن Photos آیفون خود انتخاب، و بدون بیچارگی به هیچ اقدام دیگری آن را در اپلیکیشن Pages در رایانه‌ی مک خویش بچسبانید.

پروژه‌های iMovie

---

اگر در آیفون یا آیپد شروع به‌کار روی یک فیلم کرده‌اید، چنانچه در رایانه‌ی مک خویش نیز از اپلیکیشن iMovie کاربرد کنید، می‌توانید فیلم را به مک انتقال و عملیات را آنجا پیوسته دهید. از آن‌جا که احتمالا بیشتر فیلم‌های یک کاربر عادی، با استفاده از آیفون یا آیپد ضبط شده‌اند، می‌توان این ویژگی را مفید و کاربردی دانست.

در نسخه‌ی iOS‌ اپلیکیشن iMovie، روی زبانه‌ی Projects ضربه بزنید و پروژه‌ای را که می‌خواهید کاربرد کنید، انتخاب کنید. دکمه‌ی به‌اشتراک‌گذاری (Share) را اختناق دهید و سپس یکی از این دو گزینه را گزینش کنید: می‌توانید iCloud Drive را انتخاب کنید که در این چهره پروژه در iCloud‌ اندوخته می‌شود و البته یک نسخه از آن هم در دستگاه باقی می‌ماند؛ یا می‌توانید منتظر بمانید الی مک، پروژه را در پنل AirDrop نمایش دهد. با گزینش هرکدام از دو گزینه‌ی قبل، این امکان وجود خواهد داشت که پروژه‌ی مذکور را به‌صورت یکجا یا به‌صورت یک فیلم نهایی که حاصل سرهم‌کردن چندین کلیپ است به‌اشتراک بگذارید.

استفاده از آیفون به‌عنوان نقطه‌ی اتصال (هات اسپات)

---

این خاصیت به اپراتور، نحوه‌ی کاربرد و میزان استفاده‌ی شما از داده‌ی تلفن به اتفاق ارتباط دارد؛ اما اگر مک، آیفونی را در نزدیکی خویش در حال ارسال سیگنال معرفی کند، با این شایستن که شدنی است زمانی به آن متصل شوید، آن را در لیست شبکه‌های وای‌فای در دسترس پیمان می‌دهد. زمانی که شبکه‌ی وای‌فای در برگزیدن ندارید یا سیگنال آن بسیار ناتوان است یا از امنیت آن اطمینان ندارید، این ویژگی به کمک شما می‌آید.

در بخش تنظیمات iOS، گزینه‌ی نقطه‌ی پیوستگی شخصی (Personal HotSpot) را انتخاب کنید الی گزینه‌ها و دستورالعمل‌های مربوط به آن را تماشا کنید. اگر دستگاه دیگری دارید که می‌خواهید از وای‌فای آیفون یا آیپدتان بهره‌گیری کند، باید به بخش تنظیم رمزعبور توجه کنید. با یک ضربه روی دکمه‌ی لغزان وضعیت نقطه‌ی اتصال، آن را در حالت صریح قرار دهید لغایت امکان پیوندیدن به دستگاه دیگر داده شود.

در نوار فهرست (Menu bar) رایانه‌ی مک، روی علامت وای‌فای کلیک و ورودی مربوط به آیفون را گزینش کنید. ادامه‌ی عملیات به‌صورت اتوماتیک سپریدن می‌شود؛ به‌گونه‌ای که حتی اگر آیفون شما به شبکه‌ی وای‌فای متصل باشد، بی درنگ پیوست آن قطع و پیوستگی داده‌ی سیم‌کارت (Cellular) آن روشن می‌شود. برای قطع پیوستگی هم بس است در محیط مک، از منوی کشویی که رو به ذیل مفتوح می‌شود، گزینه‌ی قطع ارتباط با آیفون (Disconnect from iPhone) را برگزیدن کنید. می‌توان از طریق بلوتوث یا کابل هم وابستگی مذکور را پایدار کرد.

برقراری و گرفتن تماس از طریق مک 

---

ظاهرا امروزه برداشتن آیفون برای پاسخ دادن به تماس هم دیگر کهن شده است! زیرا مادامی که مک و آیفون به شبکه‌ی وای‌فای یکسانی متصل باشند، می‌توان از طریق مک هم به تماس‌ها پذیرش داد. برای فعال‌سازی این ویژگی‌، در تقسیم تنظیمات iOS ابتدا گزینه‌ی Phone و سپس تماس از طریق وای‌فای (Wi-Fi Calling) را انتخاب کنید، سپس روی دکمه‌ی لغزان Wi-Fi Calling on This Phone ضربه بزنید لغایت روشن شود.

حال به‌سراغ رایانه‌ی مک خود بروید و فیس‌تایم را روشن کنید. ممکن است به‌صورت اتوماتیک تماس‌های آیفون در مک اثر دیتا شوند. اگر این‌گونه نشد، فهرست فیس‌تایم را مفتوح و گزینه‌ی اولویت‌ها (Preferences) را گزینش کنید. سپس باکس موسوم به تماس‌های آیفون (Calls from iPhone) را بررسی کنید. برقراری تماس از راه فیس‌تایم در macOS‌ بسیار ساده است. برای یافتن فردی که می‌خواهید با او تماس بگیرید، فقط بس است نام، آدرس ایمیل یا شماره‌ی تلفن او را در باکس جستجو وارد کنید. برآوردن به تماس‌ها هم کاستی خاصی ندارد. اثناء دریافت تماس، دکمه‌های پاسخ و رد تماس در گوشه‌ی نمایشگر مک نما می‌شوند و با استفاده از آن‌‌ها می‌توانید اقدام به پذیرش یا رد تماس کنید.

به‌اشتراک‌گذاری راحت فایل‌ها

---

آخرین ویژگی معرفی‌شده در این نوشتار AirDrop است. رهسپار بسیار ساده برای انتقال فایل بین دستگاه‌های گوناگون که بدست اپل ابداع شده است. برای به کارگیری این قابلیت نخست باید آن را فعال کنید. در macOS، گزینه‌ی AirDrop را در دسته Finder گزینش کنید و در iOs مرکز کنترل (Control Center) را با سوایپ به بالا مفتوح و از پرکار بودن AirDrop‌ اطمینان حاصل کنید. با پیمودن این گام‌ها قابلیت مشاهده‌ی دستگاه (visibility) را تنظیم کنید.

پس از طی مراحل بالا، تنها کافی است در برنامه‌ی مد نظر در مک یا آیفون روی گزینه‌ی به‌اشتراک‌گذاری (Share) کلیک کنید یا ضربه بزنید. با این شغل بلافاصله نام دستگاه دیگر شما نما خواهد شد و می‌توانید با انتخاب آن، فایل‌ها را یکراست بین دو دستگاه انتقال دهید. با به کارگیری این خاصیت می‌توانید مکان‌های روی نقشه، متون، تصاویر و بسیاری موارد سایر را بین دستگاه‌های خود انتقال دهید. پس ممکن است در شرایطی AirDrop را به Handoff ترجیح دهید.