SSID همان اسم شبکهی وایفای است که به وسیلهی آن میتوانید مودم خود را از میان چندین شبکهی مختلف پیدا کنید؛ اگر مایلید اسم وایفای خود را تغییر دهید یا با سازوکار و تنظیمات گوناگون آن آشنا شوید، با ما به اتفاق باشید.
هنگامی که منظور دارید به یک شبکهی وایفای متصل شوید، به وسیلهی اسم آن، شبکهی مورد عقیده را تشخیص میدهید؛ اگر در منزل باشید احتمالا اسم وایفای شما همان نام شرکت خدماتدهنده یا مودم روتر شما است. در ضمن میدانید که امکان تغییر اسم شبکه وای فای هستی دارد؛ اما در پنل مدیریت مودم روتر، هیچ سرنوشت خاصی برای انجام این پیشه تخصیص دیتا نشده است، به این علت که گزینهای بهصورت «نام شبکه» یا «Network Name» در پنل هستی ندارد، در برابر گزینهی SSID مخفف عبارت Service Set Identifier موجود است که اسم شبکهی وایفای شما را مشخص میکند.
یک شبکهی وایفای به وسیلهی SSID شناسایی میشود؛ زمانی که روی گزینهی اتصال یا connect به یک شبکه بیسیم در کامپیوتر یا گوشی موبایل کلیک میکنید، فهرستی از اسامی شبکههای وایفای تقریبا به شما نمایش داده میشود که در واقع همان نامهایی هستند که تحت عنوان SSID روی شبکه تنظیم شدهاند.
شبکه های مختلف با نام مشابه
ممکن است متوجه شده باشید که گاهی اسم یک شبکه بیش از یک بار در لیست شبکههای موجود نمایش دیتا میشود.
شبکههای گوناگون با نام یکسان، الزاما دشوار فنی یا شبکهی مانند نیستند، بلکه شبکههای مختلف وایفای میتوانند SSID یکسان داشته باشند و هیچ مانعی وجود ندارد که شخصی نتواند مشهور همانند اسم شبکه شما برای وایفای خویش گزینش کند. در واقع ممکن است شخصی SSID مشابه شما انتخاب کرده باشد که تنها تأثیر این امر، مشکل شدن تشخیص شبکههای مختلف هنگام پیوست به آنها است. بهجز این، رمز عبور وایفای، پهنای باند، سابقهی مرور (Browsing history) و هر چیز دیگری کاملا نگاهداشته است.
هنگامی که کاربر کوشش میکند به یک شبکه WiFi متصل شود که SSID مثل شبکهی سایر دارد، شبکه یک رمز عبور تقاضا میکند و فقط اگر رمز عبور هر دو شبکه با SSID مشابه، یکسان باشد، مجاز به پیوندیدن به آن میشود. برای مثال، هیچ کس نمیتواند از گذرواژهای که برای اتصال به شبکهی وای فای خویش بهرهگیری میکند، تنها به علت اسم یکسان با شبکهی شما، برای اتصال به وایفای شما استفاده کند. در واقع گزینش نامهای یکسان هیچ تأثیری بر امنیت شبکهی شما ندارد و تنها پیدا کردن آن در میانی چند نام مشابه را دشوار میکند؛ ولی امروزه با استفاده از ذخیرهی اتوماتیک گذرواژه، دستگاه بهراحتی شبکهی شما را بین انبوه اسامی پیدا میکند و به آن متصل میشود.
تصور کنید که در خیابانی زندگی میکنید که درب ورودی همگی خانهها سبزرنگ است (SSID یکسان)؛ اما هر درب تنها با کلید مخصوص به خودش مفتوح میشود (گذرواژههای متفاوت).
خصوصیات یک SSID
یک SSID میتواند حدکثر ۳۲ کاراکتر داشته باشد و به حقیر یا بزرگ بودن حروف دلنازک است، برای مثال: MyWiFiNetwork و mywifinetwork نامهای مانند نیستند. در ضمن نمیتوانید از کاراکترهای ویژه (!، @، #، $، *، & و ...) کاربرد کنید اما امکان به کارگیری فاصله یا Space وجود دارد.
البته این موضوع تنها زمانی اهمیت دارد که بخواهید همه چیز را مجددا تنظیم کنید؛ برای کاربر عادی که تنها برآنند به شبکه متصل شوند، پرماسیدن واژه عبور و نام شبکه کافی است.
روش تغییر SSID
تغییر نام شبکهی وای فای یا SSID پیشه سهولت است ولی قبل متعلق به باید بدانید که چگونه به پنل تنظیمات مودم روتر خویش وارد شوید. عموما آدرس ورود به پنل مودم 192.168.1.1 و اسم کاربری و رمز عبور آن، هر دو admin است و در غیر این صورت پشت مودم درج میشود.
متأسفانه نمیتوان طریق پیدا کردن تنظیمات SSID را در پنل مودم شرح داد, زیرا هر مودم تنظیمات منحصر به خویش دارد؛ عموما میتوان در زیرشاخهی Wireless گزینهی Wireless Network Name یا SSID را پیدا کرد البته ممکن است در هر قسمت دیگری پیمان داشته باشد؛ بهترین مسیر پیدا کردن آن جستجو در گوگل است.
هیچ اجباری برای تغییر اسم شبکهی Wi-Fi هستی ندارد، اما معمولا تغییر آن ایدهی جالبی است. اگر اغلب در محدودهی شبکههای سایر با اسم همانند شبکهی خویش باشید، گرایش بیشتری به این تغییر خواهید داشت.
پنهان کردن SSID
بهآسانی میتوانید SSID خود را مخفی کنید. یک گزینه برای این کار در پنل مدیریت مودم وجود دارد (معمولا به اسم Visibility Status یا Hide SSID یا SSID Broadcast و ...)؛ مخفی کردن SSID بیشتر بسیار راحت و در حد برداشتن تیک یک گزینه است؛ ولی پیوستگی به شبکه با SSID مخفی کمی متفاوت خواهد بود.
اتصال به شبکهی WiFi با SSID مخفی هم پیشه سهولت است.
اتصال به شبکهی نهان در ویندوز ۱۰
با کلیک روی آیکون WiFi اگر یک شبکه نهان در محدوده هستی داشته باشد، گزینهی ‘Hidden Network’ را در لیست شبکه های موجود مشاهده خواهید کرد. روی آن کلیک کنید. از شما خواسته میشود که نام شبکه و رمز عبور را وارد کنید؛ این قسمت یکتا از موارد نادری است که در آن احتیاج به دانستن SSID دارید و باید حروف کبیر و حقیر و فاصلهها را دقیقا به یاد بیاورید.
اتصال به شبکهی پنهان در ویندوز ۷، ۸، ۸.۱ و ۱۰
پیوندیدن به شبکهی نهان در macOS
منبع : https://kb.netgear.com/23439/How-do-I-change-my-NETGEAR-router-s-WiFi-password-or-network-name-SSID
در این نوشتار هدف داریم شیوهی منسجم کردن و یکپارچهسازی آیفون و مک را به شما تعلیم دهیم. برای بقیه آموزش حل مشکلات کامپیوتر و موبایل کلیک کنید.
بسیاری از کاربران محصولات اپل، هم آیفون و هم مک دارند و به یکپارچهسازی این دستگاهها و هماهنگ کردن اطلاعات این دو با هم علاقهی زیادی اثر میدهند. Apple هم بدون پروا به دستگاههای بهرهمند از اندروید و ویندوزموبایل، تنها سعی میکند محصولات خویش (از جمله آیفونها و مکها) را بهخوبی با هم هماهنگ کند. ثمرهی تلاشهای چندینسالهی کوپرتینوییها، هماهنگیهای فراوان و فوقالعادهی مک و آیفون است. این هماهنگیها آنچنان ماهرانه در تار و پود این دو دستگاه تنیده شده است که چه بسا کاربران این محصولات، چندان متوجه آنها نشوند. از سویی دیگر هم ممکن است نتوانید تمامی راههای شدنی بستگی بین این دو را برشمرید!
البته همهی این ویژگیها، از روز پیش درآمد ارائه عالی نبودهاند، اما با گذشت زمان اپل توانسته است آنها را به سطح قابلقبولی از دقت، پایداری و کاربردی بودن برساند. آنچه برای تجربهی این هماهنگی بیچارگی داید، آیفونی با سیستمعامل iOS 11، و یک رایانهی مک ساخت سنه ۲۰۱۲ یا پس متعلق به با سیستمعامل macOS Sierra است که هر دو به یک حساب iCloud یکسان متصل باشند.
کلیپبورد یونیورسال
این ویژگی دقیقا همان کاری را میکند که از اسم آن میتوان متوجه شد: کپی کردن و چسباندن اطلاعات بین آیفون و مک. برای استفاده از این ویژگی، به هیچ اقدام خاصی نیاز ندارید. تنها باید اطلاعات دلخواه را در احد از این دو دستگاه (مثلا در آیفون) کپی و سپس در دستگاه سایر (مک) گزینهی چسباندن (paste) را برگزیدن کنید. البته اپل به کاربران اخطار داده است که اطلاعات کپیشدهی دستگاه، تنها مدت کوتاه در دستگاه سایر برای چسباندن در دسترس خواهند بود.
مثلا فرض کنید آدرسی را در یک ایمیل از طریق رایانهی مک خویش گرفتن کردهاید. آن را هایلایت کنید، سپس ویرایش (Edit) و کپی (Copy) را انتخاب کنید (برای این پیشه میتوانید از فرمان Cmd+C هم بهرهگیری کنید). حال که آیفون خویش را بردارید و در محیط برنامهای همچون یادداشتها (Notes)، صفحه را یک بار لمس کنید و انگشت را روی آن نگه دارید لغایت منوی پاپآپ نما شود. کافی است گزینهی چسباندن (Paste) را گزینش کنید الی متن کپیشده در مک، در آیفون ظاهر شود. این ویژگی بهصورت وارونه یعنی از آیفون به مک هم شغل میکند. این قابلیت علاوهبر متون، برای تصاویر هم استعمال دارد. مثلا میتوانید تصویری را از اپلیکیشن Photos آیفون خود انتخاب، و بدون بیچارگی به هیچ اقدام دیگری آن را در اپلیکیشن Pages در رایانهی مک خویش بچسبانید.
پروژههای iMovie
اگر در آیفون یا آیپد شروع بهکار روی یک فیلم کردهاید، چنانچه در رایانهی مک خویش نیز از اپلیکیشن iMovie کاربرد کنید، میتوانید فیلم را به مک انتقال و عملیات را آنجا پیوسته دهید. از آنجا که احتمالا بیشتر فیلمهای یک کاربر عادی، با استفاده از آیفون یا آیپد ضبط شدهاند، میتوان این ویژگی را مفید و کاربردی دانست.
در نسخهی iOS اپلیکیشن iMovie، روی زبانهی Projects ضربه بزنید و پروژهای را که میخواهید کاربرد کنید، انتخاب کنید. دکمهی بهاشتراکگذاری (Share) را اختناق دهید و سپس یکی از این دو گزینه را گزینش کنید: میتوانید iCloud Drive را انتخاب کنید که در این چهره پروژه در iCloud اندوخته میشود و البته یک نسخه از آن هم در دستگاه باقی میماند؛ یا میتوانید منتظر بمانید الی مک، پروژه را در پنل AirDrop نمایش دهد. با گزینش هرکدام از دو گزینهی قبل، این امکان وجود خواهد داشت که پروژهی مذکور را بهصورت یکجا یا بهصورت یک فیلم نهایی که حاصل سرهمکردن چندین کلیپ است بهاشتراک بگذارید.
استفاده از آیفون بهعنوان نقطهی اتصال (هات اسپات)
این خاصیت به اپراتور، نحوهی کاربرد و میزان استفادهی شما از دادهی تلفن به اتفاق ارتباط دارد؛ اما اگر مک، آیفونی را در نزدیکی خویش در حال ارسال سیگنال معرفی کند، با این شایستن که شدنی است زمانی به آن متصل شوید، آن را در لیست شبکههای وایفای در دسترس پیمان میدهد. زمانی که شبکهی وایفای در برگزیدن ندارید یا سیگنال آن بسیار ناتوان است یا از امنیت آن اطمینان ندارید، این ویژگی به کمک شما میآید.
در بخش تنظیمات iOS، گزینهی نقطهی پیوستگی شخصی (Personal HotSpot) را انتخاب کنید الی گزینهها و دستورالعملهای مربوط به آن را تماشا کنید. اگر دستگاه دیگری دارید که میخواهید از وایفای آیفون یا آیپدتان بهرهگیری کند، باید به بخش تنظیم رمزعبور توجه کنید. با یک ضربه روی دکمهی لغزان وضعیت نقطهی اتصال، آن را در حالت صریح قرار دهید لغایت امکان پیوندیدن به دستگاه دیگر داده شود.
در نوار فهرست (Menu bar) رایانهی مک، روی علامت وایفای کلیک و ورودی مربوط به آیفون را گزینش کنید. ادامهی عملیات بهصورت اتوماتیک سپریدن میشود؛ بهگونهای که حتی اگر آیفون شما به شبکهی وایفای متصل باشد، بی درنگ پیوست آن قطع و پیوستگی دادهی سیمکارت (Cellular) آن روشن میشود. برای قطع پیوستگی هم بس است در محیط مک، از منوی کشویی که رو به ذیل مفتوح میشود، گزینهی قطع ارتباط با آیفون (Disconnect from iPhone) را برگزیدن کنید. میتوان از طریق بلوتوث یا کابل هم وابستگی مذکور را پایدار کرد.
برقراری و گرفتن تماس از طریق مک
ظاهرا امروزه برداشتن آیفون برای پاسخ دادن به تماس هم دیگر کهن شده است! زیرا مادامی که مک و آیفون به شبکهی وایفای یکسانی متصل باشند، میتوان از طریق مک هم به تماسها پذیرش داد. برای فعالسازی این ویژگی، در تقسیم تنظیمات iOS ابتدا گزینهی Phone و سپس تماس از طریق وایفای (Wi-Fi Calling) را انتخاب کنید، سپس روی دکمهی لغزان Wi-Fi Calling on This Phone ضربه بزنید لغایت روشن شود.
حال بهسراغ رایانهی مک خود بروید و فیستایم را روشن کنید. ممکن است بهصورت اتوماتیک تماسهای آیفون در مک اثر دیتا شوند. اگر اینگونه نشد، فهرست فیستایم را مفتوح و گزینهی اولویتها (Preferences) را گزینش کنید. سپس باکس موسوم به تماسهای آیفون (Calls from iPhone) را بررسی کنید. برقراری تماس از راه فیستایم در macOS بسیار ساده است. برای یافتن فردی که میخواهید با او تماس بگیرید، فقط بس است نام، آدرس ایمیل یا شمارهی تلفن او را در باکس جستجو وارد کنید. برآوردن به تماسها هم کاستی خاصی ندارد. اثناء دریافت تماس، دکمههای پاسخ و رد تماس در گوشهی نمایشگر مک نما میشوند و با استفاده از آنها میتوانید اقدام به پذیرش یا رد تماس کنید.
بهاشتراکگذاری راحت فایلها
آخرین ویژگی معرفیشده در این نوشتار AirDrop است. رهسپار بسیار ساده برای انتقال فایل بین دستگاههای گوناگون که بدست اپل ابداع شده است. برای به کارگیری این قابلیت نخست باید آن را فعال کنید. در macOS، گزینهی AirDrop را در دسته Finder گزینش کنید و در iOs مرکز کنترل (Control Center) را با سوایپ به بالا مفتوح و از پرکار بودن AirDrop اطمینان حاصل کنید. با پیمودن این گامها قابلیت مشاهدهی دستگاه (visibility) را تنظیم کنید.
پس از طی مراحل بالا، تنها کافی است در برنامهی مد نظر در مک یا آیفون روی گزینهی بهاشتراکگذاری (Share) کلیک کنید یا ضربه بزنید. با این شغل بلافاصله نام دستگاه دیگر شما نما خواهد شد و میتوانید با انتخاب آن، فایلها را یکراست بین دو دستگاه انتقال دهید. با به کارگیری این خاصیت میتوانید مکانهای روی نقشه، متون، تصاویر و بسیاری موارد سایر را بین دستگاههای خود انتقال دهید. پس ممکن است در شرایطی AirDrop را به Handoff ترجیح دهید.
ماشینهای مجازی، امکان استفادهی مقارن از چند سیستم عامل را روی یک کامپیوتر به ما میدهند. در این نوشتار با این ماشینها آشنا میشویم. با ما همراه باشید.
ماشینهای مجازی یا (Virtual Machines (Vms به شما این اجازه را میدهند که سیستمهای عامل دیگری را روی سیستم عامل کنونی خود راهاندازی کنید. سیستم عامل مجازی مشابه یک برنامه روی سیستم عامل اصلی کامپیوتر اجرا میشود.
این قابلیت برای تست دیگر سیستمهای عامل نظیر ویندوز ۱۰ یا سیستمهای عامل لینوکس مطلوب است. ماشین مجازی در ضمن برای اجرای نرمافزارهایی که برای سیستمعامل اصلی کامپیوتر طراحی نشدهاند، بهکار میرود. بهطور نمونه میتوان برنامههای ویندوز را روی مک با کمک ماشین مجازی اجرا کرد.
آیا علاقمند به شغل با ماشینهای مجازی هستید؟ برای این شغل نیازی به پرداخت پول ندارید. ماشینهای مجازی زیادی هستند که با توان عالی بهصورت رایگان ارائه شدهاند.
ماشین مجازی چیست؟
ماشین مجازی، برنامه یا نرمافزاری است که بهصورت یک کامپیوتر مجازی اجرا میشود. این ماشین روی سیستمعامل میزبان یا اصلی اجرا میشود و سختافزار مجازی را برای سیستمهای عامل مهمان آماده میکند. سیستمعامل مهمان مثل هر برنامهی دیگری روی سیستمعامل اصلی در یک پنجره جداگانه اجرا میشود. از دیدگاه سیستمعامل مهمان، ماشین مجازی یک کامپیوتر واقعی است.
نرمافزار مجازیسازی ماشین مجازی بهنام hypervisor، سختافزار مجازی دربرگیرنده پردازنده، حافظه، هارد، رابط شبکه و دیگر دستگاهها را بهکار میگیرد. ابزارهای سختافزار مجازی با کمک نقشهی hypervisor برای سختافزار واقعی روی کامپیوتر فراهم میشوند. بهطور مثال، هارد دیسک مجازی روی یک فایل در هارد رایانه ذخیره میشود.
روی یک سیستم میتوان چند ماشین مجازی نصب کرد. فقط محدودیت در شمار آنها، میزان فضایی است که برای نصب در پسندیدن دارید. زمانی که سیستمهای عامل مختلفی نصب کردهاید، با بسط دادن ماشین مجازی میتوانید یکتا از آنها را برای بوت شدن گزینش کنید. سیستمعامل مجازی آغاز بهکار میکند و در یک پنجرهی جدا اجرا میشود. البته میتوان آن را بهصورت تمامصفحه نیز اجرا نمود.
کاربردهای عملی برای ماشین مجازی
ماشین مجازی کاربردهای عمومی متنوعی دارد:
میتوانید ویندوز ۱۰ را پیش از بهروزرسانی ویندوز ۷، با کمک ماشین مجازی روی ویندوز ۷ اجرا و آن را امتحان کنید.
نصب ورژنهای متعددی از لینوکس در یک ماشین مجازی، این امکان را فراهم میکند که پیشه با همهی آنها را تجربه کنید و شیوه کارشان را بیاموزید.
بهکارگیری نرم افزارهایی که دربایستن به سیستمعامل باستانی دارند
اگر اپلیکیشنی داشته باشید که تنها روی ویندوز Xp اجرا میشود، سخت با نصب ویندوز Xp روی ماشین مجازی و اجرای برنامه روی آن برطرف میشود. ماشین مجازی، محیطی را فراهم میکند لغایت بدون نصب ویندوز Xp روی رایانه خود بهصورت واقعی، بتوانید از نرمافزاری که فقط روی ویندوز Xp کار میکند، استفاده کنید. بهویژه از وقتی که ویندوز Xp دیگر ساپورتی از طرف مایکروسافت اخذ نمیکند، این سوژه اهمیت پیدا کرده است.
اجرای نرمافزاری طراحیشده برای سیستمعامل دیگر
کاربران مک و لینوکس میتوانند ویندوز را در یک ماشین مجازی راهاندازی کنند الی بتوانند بدون دردسرهای سازگاری از نرمافزارهای ویندوز بهرهگیری کنند. بدبختانه شوربختانه برای اجرای بازیها به دشوار برمیخوریم. بازیهای سهبعدی با حجم وزین در ماشین مجازی بهاندازهی ویندوز واقعی روان و آسان اجرا نمیشوند.
آزمودن نرمافزارها روی پلتفرمهای مختلف
برای آزمایش کارکرد یک نرمافزار ویژه روی پلتفرمهای مختلف، با کمک ماشین مجازی میتوانید آن را روی چند پلتفرم نصب و امتحان کنید.
یکپارچهسازی سرور
برای تجارتهایی که از چند سرور بهرهگیری میکنند، میتوان چند سرور را روی یک کامپیوتر در چند ماشین مجازی اجرا کرد. هر ماشین مجازی یک سرور کاملا مجزاست؛ پس مشکلی از نظر عدم امنیت که معمولا اجرای سرورهای گوناگون روی یک سیستمعامل با آن درگیرند، پیدا نمیکند. ماشینهای مجازی همچنین امکان جابهجایی بین سرورهای فیزیکی را دارند.
نرمافزارهای توصیهشده ماشین مجازی
بههر حال، هر دو نرمافزار فوق برنامههایی هستند که برخی ویژگیهای پایه را بهصورت مجانی ارائه میدهند. اگر با یکی از آنها راحت نبودید، دیگری را امتحان کنید.