یکی از دغدغه‌های دارندگان ساعت هوشمند، جایگزینی پاراگراف (لاتین) این ساعت‌ها به انگیزه سلیقه متفاوت یا ویران شدن پاراگراف (لاتین) است. مشاور آی تی در این مطلب سعی می‌کند متنوع‌ترین و بهترین بندهای ساعت هوشمند را برای مدل‌های مختلف با قیمت‌های گوناگون، معرفی کند.
بند ساعت هوشمند
این ایام گجت‌های پوشیدنی در حال بسط دادن جای پای خویش در بین کاربران هستند. یکی از این ابزارها پوشیدنی ساعت‌های هوشمند هستند که به عنوان معروف‌ترین ابزار‌های هوشمند پوشیدنی شناخته می‌شوند. شاید عده‌ای از شما از بند ساعت هوشمند خود به انگیزه ها مختلفی راضی نباشید یا بند آن مبتلا خرابی شده باشد یا بخواهید از بندهای مختلفی برای تنوع طرح و رنگ استفاده کنید.
بندهای ساعت‌ها از جنس‌های مختلفی ساخته شده‌اند که ممکن است بنابر سلیقه روی انتخاب کاربر تاثیر داشته باشند. در پایین عمده‌ترین جنس بندها به کوتاهی شناسایی می‌شوند:
بندهای چرمی
استفاده از چرم در هر پوششی نما آن را کلاسیک‌تر می‌کند و پاراگراف (لاتین) ساعت نیز از این قاعده مستثنی نیست. در وسط اکثر مردم چرم به عنوان اولین جنس بند ساعت‌ها شناخته می‌شود. بندهای چرمی در انواع طرح‌ها و شکل‌های مختلف تولید می‌شوند که برخی بندها از چرم طبیعی ساخته‌شده و طبیعتاً گرانتر هستند و برخی دیگر نیز از چرم مصنوعی فرآوری می‌گردند. البته بندهای از جنس چرم مصنوعی حائز دوام کمتری هستند.
مزایا: حائز طرح‌ها و اقسام و خرده فراوان که گستره‌ی وسیعی از سلایق را پوشش می‌دهد و به طور کلی زیباتر و کلاسیک‌تر محسوب می‌شود. عده‌ی زیادی نیز ظاهر و دانستن چرم را به هرچیزی ترجیح می‌دهند.
معایب: جنس چرم دربایستن به مراقبت بیشتری دارد و مسلماً ضد آب نیست. بعد اگر می‌خواهید با ساعت هوشمند ضد آب خویش به راحتی شنا کنید بهتر است پاراگراف (لاتین) آن چرمی نباشد. بندهای جنس چرم طبیعی برخی مواقع می‌توانند خیلی گران باشند. اکثر چرم‌های مصنوعی نیز دوام خیلی مناسبی ندارند.
بندهای فلزی
بندهای فلزی دارای بیشترین دوام در بین دیگر بندها بوده و حائز دو حالت عادی و توری هستند. جنس اغلب‌این بندها از فلز ضد‌خش بوده که دوام و ثبات ظاهری آن را دو چندان می‌کند. بندهای فلزی عادی اغلب از قفل‌های کلیدی و تاشو برای محکم شدن خود بهره‌گیری می‌کنند و بندهای توری از قفل آهنربایی. یک مزیت عمده‌ی بندهای فلزی نسبت به سایر بندها این است که می‌توان اندازه‌ی آنها کوتاه‌تر یا بیشتر کرد الی کاملا دور مچ فیت شوند. بندهای فلزی توری قابل تغییر اندازه نیستند ولی سیستم قفل‌های آهنربایی به گونه‌ای است که این بندها را نیز کاملاً می‌توان بعید مچ دست محکم کرد.
مزایا: مناسب برای تمام محل‌ها و موقعیت‌ها و استفاده‌های گوناگون حتی شنا بوده و همچنین بندهای فلزی دارای استحکام بالا و بیشترین دوام هستند.
معایب: این بندها کمی نسبت به دیگر بندها سنگین‌تر هستند و ممکن است برای کسانی که بسیار عادت به بند فلزی ندارند ناخوش‌آیند باشند. برای فیت کردن اندازه دربایستن به آلت ویژه‌ای بوده و بعضی بندها نیز می‌توانند زیاد گران باشند.
بندهای پارچه‌ای
این جنس اخیرا در تولید بندهای ساعت‌ها مورد کاربرد پیمان گرفته و نسبت به بندهای دیگر دیرینگی کمتری دارند. جنس این بندها عمدتاً نایلون و سایر مواد مصنوعی مورد کاربرد در فرآوری پارچه هستند. رنگبندی این بندها دارای تنوع فراوانی است. از لحاظ ظاهر این بندها دقیقاً در نقطه‌ی روبرو بندهای چرمی بوده و اغلب برای استایل غیر رسمی به کار می‌روند. احتمالاً عده‌ای نیز نما آنها را بچه‌گانه بدانند. قیمت این بندها نیز زیاد ارزان بوده و با پول یک پاراگراف (لاتین) چرمی خوب شاید بتوانید چندین بند پارچه‌ای بخرید. از لحاظ دوام نیز این بندها همانند بندهای چرمی هستند. البته از لحاظ راحتی در دست و تنفس پوست مخصوصاً در فصل گرما می‌توان گفت از بندهای چرمی مناسب‌تر هستند.
مزایا: این بندها حائز وزنی بسیار مختصر بوده و به دلیل نرمی باعث راحتی اغلب کاربر هستند و بها ارزانی دارند.
معایب: برخلاف بندهای فلزی و چرمی ظاهر خیلی شیک و جذابی ندارند. بعد از استفاده‌ی طولانی مدت کثیف و چرک می‌شوند و برای فعالیت‌های چون شنا و ورزش مناسب نیستند.
بندهای لاستیکی
می‌توان گفت این بندها بهترین نوع برای کاربرد در اثناء فعالیت‌های ورزشی هستند زیرا به سبکی بندهای پارچه‌ای و چرمی هستند و در عین حال دوام بیشتری نسبت به آنها داشته و به آسانی قابل شستشو هستند. از این بندها می‌تواند در هر شرایط و محیطی کاربرد کرد. دوام این بندها به اندازه‌ی بندهای فلزی نیست ولی امثال آنها وزین نیستند و این علت دیگری برای بهترین گونه بودن این بندها برای ورزش‌های گوناگون و شنا است. جنس این بندها عمدتاً از سیلیکون یا مواد پلیمری است. بندهای سیلیکونی ارزان هستند و در عین حال دوام اقلیت نیز دارند. از جنس پلیمر در فرآوری بندهای مقاوم‌تر و البته گرانتر کاربرد می‌گردد.
مزایا: جنس این بندها بسیار با دوام و انعطاف پذیر است که آن را برای ورزش‌ها و فعالیت‌های دیگر ایده‌ال می‌سازد. دارای طرح‌های و رنگ‌های کثرت است. بها آن زیاد ارزان است البته بندهای پلیمری می‌توانند گرانتر باشند.
معایب: برخلاف بندهای چرمی و فلزی ظاهری شیک و رسمی ندارند و جنس سیلیکونی آن نیز دوام نکویی نسبت به سایر بندها ندارد.
درایوهای SSD با برخورداری از سرعت خواندن و نگارش به مراتب بالاتر از هارد دیسک‌ها (دیسک سخت)، گزینه بسیار مناسبی برای افزایش سرعت و تاثیر کامپیوترهای رومیزی و حتی لپ تاپ‌ها هستند. اگر تصمیم به تهیه یک درایو SSD گرفته‌اید ولی بین متعدد محصولات موجود در بازار دچار سردرگمی شده‌اید، ما در این فهرست به معرفی بهترین درایوهای SSD موجود در بازار با در عقیده دریافت عوامل مهمی همانند قیمت، طول عمر، سرعت و اطمینان پذیری می‌پردازیم.
نکات مهم در خرید حافظه SSD
بر خلاف هارد دیسک‌ها که تاثیر آنها زیاد به هم تقریبا است، کارایی درایوهای SSD، حتی دو مدل مختلف از یک سازنده می‌تواند زیاد متفاوت باشد. یگانه از نکات مهم در خرید درایوهای SSD، درازا عمر یا دوام است، چرا که تعداد دفعات خواندن و نوشتن درایوهای SSD یا به طور دقیق‌تر سلولهای حافظه SSD کاملاً محدود است. از این رو هیچ شگفت نیست که درایوهایی با درازا عمر، کارایی و سرعت خواستن و نوشتن زیاد متفاوت در دسترس هستند.
سرعت خواندن و نگارش متوالی
معمولاً سازندگان درایوهای SSD، بیشینه سرعت خواندن و نگارش پیاپی درایو را اعلام می‌کنند ولی در عقیده داشته باشید که سرعت‌های اعلام شده توسط سازنده صرفاً اسمی است و لزوماً قابل دست یابی نخواهد بود.
طول عمر تخمینی (M.T.B.F)
معمولاً سازندگان درایوهای SSD، طول عمر تخمینی محصولات خود را ذکر می کنند. این مقدار که واحد آن ساعت است، بیانگر فاصله تخمینی بین خرابی درایو است. هرچه که M.T.B.F درایو بالاتر باشد، بخت خرابی آن کمتر خواهد بود.
انواع SSD از نظر گونه سلول های حافظه
در حال آماده درایوهای SSD برای مصرف کنندگان خانگی بر اساس دو گونه تکنولوژی سلولهای حافظه در دسترس هستند. گونه رایج‌تر MLC برای کاربران معمولی زیاد آرمانی است و سرعت، درازا عمر و دوام مناسبی دارد. گونه دوم یا TLC سرعت و طول عمر کمتری نسبت به نوع MLC دارد ولی ارزان‌تر است. فلذا باید به فناوری تراشه‌های حافظه درایوهای SSD دقت کنید.
با اینکه درایوهای MLC اندکی گرانتر از گونه TLC هستند، ولی دوام و تاثیر بهتری دارند و از این رو اگر هدف تعبیه یک درایو SSD برای کاربرد طولانی مدت را دارید، رهنمود می‌شود که سراغ گونه TLC نروید. در همین حال درایوهای TLC ارزان‌تر هستند، برای مثال با بودجه یک درایو 120 گیگابایتی نوع MLC می‌توانید یک درایو 240 گیگابایتی از نوع TLC تعبیه کنید. البته در عقیده داشته باشید که کشمکش درازا عمر و تاثیر این دو گونه خیلی فاحش نیست.
همانطور که اشاره شد، برخلاف هارد دیسک‌ها، کارایی، دوام و اطمینان پذیری درایوهای SSD به هیچ عنوان مساوی و حتی تقریبا به هم نیست، از این رو در هر ظرفیت، دست کم سه گزینه پیشنهادی خواهیم داشت.
از آنجایی که درایوهای SSD از عقیده فنی پارامتر‌ها و نکات زیادی دارند، از بیان آنها و دشوار‌تر کردن انتخاب برای شما صرف نظر می‌کنیم و ما با در نظرگرفتن کل عوامل و پارامترهای مهم، بهترین‌ها را برایتان لیست کرده‌ایم تا به آسانی و سادگی هرچه تمام، بر اساس گنجایش و بودجه بتوانید بهترین درایو SSD موجود بازار را تهیه کنید.
بنچمارک ها قابل اعتماد نیستند
اگر SSDها را بر بنیاد بنچمارک و سرعت اسمی مقایسه کنید، آنها را بسیار متفاوت خواهید یافت و شدنی است یک درایو چندین برابر دیگری سریعتر به عقیده برسد و شیدا آن شوید. هرچند بنچمارک ها بی ارزش نیستند، ولی راستی این است که قابل اعتماد هم نیستند و دوگانگی کارایی در عمل می تواند زیاد کمتر و حتی نامحسوس است.
بنچمارک ها معمولاً حداکثر یا میانگین تاثیر لحظه ای (Peak) را نمایش می دهند که نمی تواند انعکاس دهنده تاثیر راستین باشد. سازندگان نیز تکنیک هایی را پیاده سازی می کنند که در کاربرد اختصار مدت و هنگام نگارش یا احضار در حجم پایین، نتایج غیر واقعی ارائه می کند. در بسیاری از SSDها از تکنیک هایی چون SLC Caching استفاده شده است که نگارش و احضار در حجم زیر با تاثیر بالاتری انجام می شود و همین امر به کسب نتایج غیر راستین می انجامد. برای نمونه شدنی است در نوشتن یا خواندن یک فایل 500 مگابایتی، به علت به کارگیری قسمت SLC عملکرد زیاد نکویی را گواه باشید اما در نگارش یک فایل اجل تاثیر بسیار زیر تر باشد. فلذا اگر بنچمارک های یک SSD خیره کننده بود ولی در عمل ناتوان نما شد، هیچ تعجب نکنید.
بهتر است به جای بنچمارک های مصنوعی (شبیه سازی)، به دنبال یافتن بررسی عملکرد در دنیای راستین باشید.
عملکرد خواستن و نوشتن تصادفی
سازندگان در ارتباط با کارایی خاصیت هایی چون تعداد پروانه العمل های خواستن و نوشتن قابل اجرا در هر ثانیه (IOPS) یا همان عملکرد تصادفی، افراط می کنند و تاثیر آن در بهره‌گیری واقعی بیشتر مواقع نامحسوس است. با اینکه هرچه مقدار IOPS بالاتر باشد بهتر است و منکر این موضوع نیستیم، اما در عمل چشمگیر نیست، چراکه از یک حد به بعد برای بیشتر کاربران بی کاربرد است.
در درستی فقط زمانی IOPS بالا سودمند واقع می شود که از SSD برای کارهای زیاد پیچیده و سنگین همانند نگه داری دیتابیس (پایگاه داده) یا اجرای برنامه های با حجم نگارش و خواندن بالا (و نه برنامه های معمولی) انبوه به صورت هم موعد بهره‌گیری شود، بنابراین خیلی به عملکرد تصادفی حساسیت اثر ندهید و همان عملکرد ترتیبی اهمیت اکثریت دارد.
SSDهای نوع TLC NAND بهترین برگزیدن هستند
هرچند تاثیر و دوام SSDهای نوع MLC NAND بهتر و اغلب است، اما نوع TLC نیز بد نیستند. مزیت کبیر گونه TLC قیمت ذیل تر است.
به علت تبلیغات و نبود شناخت فنی در باره SSDهای نوع TLC، نگرانی هایی چون 'دوام زیاد پایین' مطرح می شود ولی در واقعیت چنین نیست و آنها نیز به اندازه کافی دوام می آورند. بیشتر SSDهای گونه TLC امروزی برای حدود 70,000 گیگابایت نوشتن دوام می آورند که با در نظر دریافت قیمت پایین آنها، کاملاً مطلوب است.
با این حال اگر قصد خرید یک SSD نوع TLC را دارید، توصیه می شود محصولات جدید و بروز که به کنترلر ویژه تراشه های حافظه TLC NAND مجهز هستند، تعبیه کنید و سراغ مدل های مربوط به 2 یا 3 سنه پیش نروید.
SSDهای 120 یا 128 گیگابایتی بهترین نیستند
سازندگان SSD روز به روز سعی می کنند گنجایش تراشه های NAND را افزایش دهند تا برآیند اینکه آن برای ساخت SSDها به شمار اقلیت تراشه حافظه بیچارگی باشد. به کارگیری شمار کمتری تراشه حافظه به کاهش خرج پایان یافته کمک می کند و به سود هر دو سازنده و مصرف کننده است ولی معایب خود را دارد.
کاهش شمار تراشه های حافظه (استفاده از تراشه های پرظرفیت) به کاهش شمار کانال های ارتباطی کنترلر با تراشه های حافظه می انجامد و کنترلر از طریق رابط ناچیز پهنا تر با تراشه ها در بستگی است که به کارایی ناتوان تر می انجامد. یگانه دیگر از معایب استفاده از تراشه های چگالی تر، درازا عمر کمتر است، زیرا از هر تراشه اغلب کاربرد می شود و زودتر به اجل خویش نزدیک می شود.
تعداد تراشه های حافظه با عملکرد تصادفی رابطه مستقیم دارد.
با پروا به کارایی و دوام بالاتر، بهتر است SSDهایی با گنجایش بالاتر از 128 گیگابایت، به ویژه در خرید گونه TLC تهیه کنید.
SSDهای فاقد حافظه رم (DRAM Less) بهترین نیستند
یکی از اجزای اصلی درایوهای SSD که در هزینه پایان یافته آنها نقش قابل توجه ای دارد، حافظه رم (RAM) است. در بسیاری از محصولات ارزان بها خبری از تعبیه حافظه رم مجزا نیست و از تکنیک های جایگزین نظیر SLC Caching استفاده می شود. عدم تعبیه حافظه رم به تنزل تاثیر کلی SSD می انجامد و در مقایسه با SSDهای مجهز به حافظه رم، زیاد لاغر عمل می کنند.
پیشنهاد می شود SSDهای فاقد حافظه رم (DRAM Less) تهیه نکنید.
SSDهای نوع M.2 سریعتر از نوع SATA نیستند
بسیاری انگار می کنند SSDهای ساخته شده در فرم فاکتور M.2 از گونه SATA تندتر و بهتر هستند ولی باید بگوییم لزوماً چنین نیست و می توانند عملاً تفاوتی نداشته باشند.
SSDهای M.2 بر اساس رابطی که متعلق به بهره می گیرند به دو گونه SATA III 6.0Gb/s و PCI Express دسته می شوند که نوع نخست از لحاظ کارایی هیچ نوع تفاوتی با SSDهای معمولی ندارد ولی نوع PCI Express تندتر و البته گرانتر است. فقط برتری SSDهای M.2 SATA اندازه کوچکتر آنها است و در مقایسه با SSDهای معمولی حتی ناچیز دوام تر و کمتر قابل اعتماد هستند. فلذا اگر توجیه خاصی ندارید، لغایت جای ممکن به جای گونه M.2 SATA مدل های معمولی جاسازی کنید.
به ظرفیت زیر 120 گیگابایت فکر نکنید
از آنجایی که درایوهای SSD نسبت به ماضی زیاد ارزان‌تر شده‌اند، دیگر ظرفیت‌های ذیل نظیر 60 گیگابایت ارزش خرید ندارد و به هیچ عنوان پیشنهاد نمی‌شود. پس کمینه از گنجایش 120 گیگابایت برگزیدن کنید.